Ik loop al een teedjen mit et idee om wat maar te skreeven. Ik maak geriegeld foto’s van dingen die ik doen in miemaak, maar ik skreef er eagelijk nooit wat over op. Dat is toch vreemd? Foto’s binnen leuk om laoter terogge te kieken. Et binnen erinneringen, ze leggen vast oe iets op een gegieven momint was. Et vastleggen van je gedachten, duur te skreeven, is dink ik niet vuul angers. Toch doen ik dat niet. Ik dink alteed dat ik et wel ontouw, maar eagelijk is dat ielemaol niet zo.
Toen ik een klintjen krieg, nam ik m’n vuur om in ieder geval op te skreeven wat dat aarepeltjen ollemaol ding, maar dat eaw ik ongertussen ok al maar dan veef jaor utesteld. De stunten die ze utaolt, de utspraken die ze dut, ik wiet er gelokkig nog vuul, maar ik bin bange dat ik er ok al een bult vergeten bin.
Arreges moet je beginnen in doromme bai deze m’n eerste bericht.
Geef een reactie